Vandaag iets met... Spruitjes!

Iedereen is druk in de weer is met marsepeinen varkens, borstplaat, pepernoten en gevuld speculaas. UIteraard ben ik ook verzot op al die zoete mondvermaakjes, maar je kan geen Allerhande of blog openen zonder tegen sinterklaaszoetigheid tegen te komen. Dit soort gebak zelf maken is natuurlijk een feest, je huis ruikt er heerlijk van en de calorien zijn niet aan te slepen... Zolang je maar goede producten gebruikt. En laat je vooral niet verleiden door die vieze supermarkt producten. Waar ze witte bonen als amandelspijs durven te verkopen (U wist dit niet? U moest eens een etiket lezen!) Dan maar een paar euro meer en naar een goede bakker. Of zoals gezegd, lekker zelf maken. Nee, niets over dit. Ik wil ik het het hebben over typische winterkost......

Spruitjes, wie is er niet groot mee geworden, en wie heeft er niet zijn of haar, neus voor opgehaald. Ik in ieder geval wel. Maar misschien kwam dit door de kookkunsten van mijn moeder. Zij kookte de groene knikkers net zo lang tot ze donker groen tot bijna bruinig waren en met een vork te “prakken” waren. Daar word de spruit geen kindervriend van, over de lucht in huis maar niet te spreken. Maar wat zijn spruitjes nu eigenlijk?

De spruitjes werden in 1821 voor het eerst in de omgeving van Brussel geteeld en werd in Europa al snel een belangrijke wintergroente. Waarom nu precies alleen de Belgen de spruitjes verbouwden is een raadsel.  De oorspronkelijke naam is dan ook "Choux de Bruxelles" oftewel  “kool uit Brussel”. In het Engels gebruikt men nog steeds de term “Brussels Sprouts”. Spruiten wordt binnen Europa voornamelijk in Nederland, Frankrijk en Engeland geteeld.

Spruitjes zijn eigenlijk kleine kolen. Het zijn allemaal blaadjes dicht op en om elkaar. Ze groeien in de oksels van de grote bladeren van de plant. De plant kan tot 1.5 meter hoog worden en bloeit met gele geurige bloemen.

Men zegt dat spruitjes lekkerder zijn als het heeft gevroren. Dat zou best kunnen, maar de spruitjes die je vers bij de groentenboer koopt, zijn meestal al in september geoogst. Kleine kans dat het dan al heeft gevroren. Het is wel waar dat de spruitjes zoeter worden als het heeft gevroren, net als bij boerenkool. Dit komt doordat de vorst er voor zorgt dat bepaalde melkzuren worden omgezet in suikers. De term "spruitjeslucht" slaat op de typerende geur die blijft hangen als spruitjes of andere koolsoorten té lang gekookt worden. Koolsoorten hebben een grote behoefte aan zwavel en nemen dat op uit de bodem waar ze groeien. De geur die vrijkomt bij het langdurig koken van kool ontstaat door het vrijkomen van zwavelverbindingen. Niet te lang koken dus.

Maar wat dan wel te doen met spruiten? Dit is mijn favoriete recept:

Halveer de spruitjes, dan rollen ze ook niet van je bord. Bak een gesnipperd uitje met spekjes en champignons met een beetje kerrie. Voeg hierbij de gehalveerde spruiten toe en laat alles even bakken. Maak eventueel op smaak met zout en vers gemalen peper. Bestrooi als laatst wat gebroken, gebrande hazelnootjes en zilveruitjes er overheen. Lekker!

Wat ook leuk, lekker en heel bewerkelijk is; gefrituurde spruitjes. snijd het "kontje" van de spruit en pel de blaadjes heel voorzichtig van elkaar. De kunst is om de blaadjes heel te houden. Maak een beslag van tempurameel, breng op smaak en haal de blaadjes hier doorheen en frituur de blaadjes los van elkaar. Laat de chipjes even uitlekken op keukenpapier en bestrooi met een beetje zout. Lekker en decoratief op een salade!

Nog een kleine tip tot slot; koop spruitjes altijd vers! Nooit uit pot, blik of diepvries.